Rachel Star
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Linda
21 Oktober 2008 | Tunesië, Sousse
Hier een van mijn laatste berichtjes uit Tunesië.
Afgelopen donderdag was er in de Saloon een speciale avond. Rachel Star kwam draaien. Om eerlijk te zeggen had ik geen idee wie zij was maar de mensen hier wisten mij te vertellen dat het een bekende dj uit Engeland was. Ze hebben mij proberen uit te leggen welke liedjes van haar waren en er begon wel iets bekend voor te komen. Ik dus op naar de Saloon waar Heidi en Linda al waren. Kom ik aan en blijkt er toch een gastenlijst én entree te zijn. Beetje jammer dat ik niet had gereserveerd dus ik zag mijzelf alweer terug moeten. Bellen lukte ook niet naar de andere meiden want beneden in de Saloon heb je geen bereik. Gelukkig ben ik al een beetje een bekend gezicht daar en daar deed ik mijn voordeel maar mee. Op mijn liefst zei ik tegen de security man “Oh, you needed to make a reservation?”. Ik vermelde er ook nog even bij dat mijn vriendinnen binnen waren. Hij antwoordde dat het inderdaad zo was. Gelukkig zei hij al snel “Guida, barra souf”, wat zo ongeveer is als hostess, ga maar kijken. Toen kwam het tweede opstakel want bij de ingang om naar beneden te gaan (boven is een restaurant) moest je, je kaartje inleveren (blijkbaar die van je reservering) en dan kreeg je een speciaal bandje. Weer het geluk van daar vaak komen want ik kwam gelijk de eigenaar tegen. Voordat ik iets kon zeggen kreeg ik een kaartje in mijn hand gedrukt en gelijk het bandje om. Toen maar op naar beneden. Het werd steeds drukker en er waren wat meer ‘rijkere’ mensen. Later wel logisch want ik hoorde dat je normaal voor een tafeltje met fles wodka 400 dinar (280 euro!) moest betalen. Nou dan maar geen tafel! Eigenlijk had ik nog steeds geen idee hoe die Rachel Star moest zijn totdat er een man met rasta haar met een klein vrouwtje aan kwam gelopen, toen er foto’s door mensen werden gemaakt was het duidelijk. Linda en ik vroegen ons steeds af wanneer ze nou ging beginnen maar ze bleek al te draaien. Eigenlijk vonden we het niet zo speciaal dus zijn maar verkast naar de Bananas. Gezellig met de manager nog een cocktail gedronken want we waren al een lange tijd niet meer geweest. Eigenlijk was het dus een avond zoals altijd alleen hadden we dit keer een exclusief bandje om voor een ‘speciale’ DJ.
Het is nu herfstvakantie en dat merken we wel weer doordat het gelijk weer druk is in het hotel. De laatste werkweek is nu ingegaan en ik moet eerlijk zeggen dat ik daar wel blij mee ben. Na bijna 7 maanden, 5 dagen in de kidsclub en 1 dag luchthaven ben ik wel weer toe aan iets anders. Het is vooral nu opruimen, inpakken, kidsclub draaien etc. Echt de laatste loodjes.
Het vertrek zo meteen heeft wel 2 kanten. Ik wil graag weer naar Nederland om iedereen weer te zien en weer aan een nieuw avontuur te beginnen. Omdat ik het idee heb dat ik aan een heel ander leven ga beginnen heb ik alvast mijn haar weer terug naar bruin geverfd. Dacht dan begin ik gewoon helemaal opnieuw, vorig jaar toen ik hier kwam werd ik blond, nu ga ik weer terug en ben ik weer bruin. Het is wel spannend want ik heb een uitnodiging gekregen om bij een huisje in Zaandam te kijken en ik heb 31 oktober een sollicitatie bij D-reizen.
Toch is het hier ook wel echt een deel van mijn leven geworden. Alles wat ik normaal doe, doe ik hier ook en soms nog op een betere manier. Ik zal het zeker ook gaan missen want een paar keer paar week uiteten, soms zomaar door de weeks gaan stappen, op je vrije dag naar het strand, (bijna) altijd zon en natuurlijk Mahmoud die hier blijft. Ik zal weer op de fiets of met de trein naar mijn werk moeten en niet luxe met de taxi waar je vaak een gezellig praatje met de chauffeur maakt (uiteraard in het Frans en beetje Arabisch). Misschien dat ik ook weer even moet wennen aan kleine dingen. Hier heb je overal hele kleine winkeltjes naast de normale supermarkten waar ze ook van alles verkopen. Als je midden in de nacht iets nodig hebt zijn deze altijd open. Je kan er echt van alles krijgen, zelf één plakje kaas (voorverpakt), één kauwgompje of een los ei. Echt alles is mogelijk, ik zie mensen wel eens één sigaret los kopen omdat geen geld hebben voor een pakje. Dat vlees niet buiten in een vitrine hangt maar gewoon bij de slager ligt en zeker geen koeienkop buiten hangt. Dit zal ik zeker niet missen haha. Gewoon van de kleine dingetje die het land wel weer heel apart maakt. Maar alles went weer snel dus dat zal ook wel gebeuren, waarschijnlijk ook met de bedragen in Nederland.
Nu ga ik eerst nog genieten van de laatste week en hopelijk de zon, want ik hoor dat het alleen maar regent en koud is in Nederland. Ik heb nog een bruiloft, een excursie Frigiua (dierentuin), misschien kamelentocht en vast wat etentjes in het verschiet dus dat komt goed. En daarna ben ik er, denk ik, helemaal klaar voor om mijn winterkleren uit de kast te halen en door de regen te fietsen om weer gezellig met mijn eigen familie en vriendinnetjes wat te gaan drinken. En dit keer waarschijnlijk wat langer dan een paar maanden in Nederland te blijven. We zullen zien, zoals ze hier zeggen : Inshallah (het komt zoals het komt).
Ik zie jullie snel!
Liefs
Afgelopen donderdag was er in de Saloon een speciale avond. Rachel Star kwam draaien. Om eerlijk te zeggen had ik geen idee wie zij was maar de mensen hier wisten mij te vertellen dat het een bekende dj uit Engeland was. Ze hebben mij proberen uit te leggen welke liedjes van haar waren en er begon wel iets bekend voor te komen. Ik dus op naar de Saloon waar Heidi en Linda al waren. Kom ik aan en blijkt er toch een gastenlijst én entree te zijn. Beetje jammer dat ik niet had gereserveerd dus ik zag mijzelf alweer terug moeten. Bellen lukte ook niet naar de andere meiden want beneden in de Saloon heb je geen bereik. Gelukkig ben ik al een beetje een bekend gezicht daar en daar deed ik mijn voordeel maar mee. Op mijn liefst zei ik tegen de security man “Oh, you needed to make a reservation?”. Ik vermelde er ook nog even bij dat mijn vriendinnen binnen waren. Hij antwoordde dat het inderdaad zo was. Gelukkig zei hij al snel “Guida, barra souf”, wat zo ongeveer is als hostess, ga maar kijken. Toen kwam het tweede opstakel want bij de ingang om naar beneden te gaan (boven is een restaurant) moest je, je kaartje inleveren (blijkbaar die van je reservering) en dan kreeg je een speciaal bandje. Weer het geluk van daar vaak komen want ik kwam gelijk de eigenaar tegen. Voordat ik iets kon zeggen kreeg ik een kaartje in mijn hand gedrukt en gelijk het bandje om. Toen maar op naar beneden. Het werd steeds drukker en er waren wat meer ‘rijkere’ mensen. Later wel logisch want ik hoorde dat je normaal voor een tafeltje met fles wodka 400 dinar (280 euro!) moest betalen. Nou dan maar geen tafel! Eigenlijk had ik nog steeds geen idee hoe die Rachel Star moest zijn totdat er een man met rasta haar met een klein vrouwtje aan kwam gelopen, toen er foto’s door mensen werden gemaakt was het duidelijk. Linda en ik vroegen ons steeds af wanneer ze nou ging beginnen maar ze bleek al te draaien. Eigenlijk vonden we het niet zo speciaal dus zijn maar verkast naar de Bananas. Gezellig met de manager nog een cocktail gedronken want we waren al een lange tijd niet meer geweest. Eigenlijk was het dus een avond zoals altijd alleen hadden we dit keer een exclusief bandje om voor een ‘speciale’ DJ.
Het is nu herfstvakantie en dat merken we wel weer doordat het gelijk weer druk is in het hotel. De laatste werkweek is nu ingegaan en ik moet eerlijk zeggen dat ik daar wel blij mee ben. Na bijna 7 maanden, 5 dagen in de kidsclub en 1 dag luchthaven ben ik wel weer toe aan iets anders. Het is vooral nu opruimen, inpakken, kidsclub draaien etc. Echt de laatste loodjes.
Het vertrek zo meteen heeft wel 2 kanten. Ik wil graag weer naar Nederland om iedereen weer te zien en weer aan een nieuw avontuur te beginnen. Omdat ik het idee heb dat ik aan een heel ander leven ga beginnen heb ik alvast mijn haar weer terug naar bruin geverfd. Dacht dan begin ik gewoon helemaal opnieuw, vorig jaar toen ik hier kwam werd ik blond, nu ga ik weer terug en ben ik weer bruin. Het is wel spannend want ik heb een uitnodiging gekregen om bij een huisje in Zaandam te kijken en ik heb 31 oktober een sollicitatie bij D-reizen.
Toch is het hier ook wel echt een deel van mijn leven geworden. Alles wat ik normaal doe, doe ik hier ook en soms nog op een betere manier. Ik zal het zeker ook gaan missen want een paar keer paar week uiteten, soms zomaar door de weeks gaan stappen, op je vrije dag naar het strand, (bijna) altijd zon en natuurlijk Mahmoud die hier blijft. Ik zal weer op de fiets of met de trein naar mijn werk moeten en niet luxe met de taxi waar je vaak een gezellig praatje met de chauffeur maakt (uiteraard in het Frans en beetje Arabisch). Misschien dat ik ook weer even moet wennen aan kleine dingen. Hier heb je overal hele kleine winkeltjes naast de normale supermarkten waar ze ook van alles verkopen. Als je midden in de nacht iets nodig hebt zijn deze altijd open. Je kan er echt van alles krijgen, zelf één plakje kaas (voorverpakt), één kauwgompje of een los ei. Echt alles is mogelijk, ik zie mensen wel eens één sigaret los kopen omdat geen geld hebben voor een pakje. Dat vlees niet buiten in een vitrine hangt maar gewoon bij de slager ligt en zeker geen koeienkop buiten hangt. Dit zal ik zeker niet missen haha. Gewoon van de kleine dingetje die het land wel weer heel apart maakt. Maar alles went weer snel dus dat zal ook wel gebeuren, waarschijnlijk ook met de bedragen in Nederland.
Nu ga ik eerst nog genieten van de laatste week en hopelijk de zon, want ik hoor dat het alleen maar regent en koud is in Nederland. Ik heb nog een bruiloft, een excursie Frigiua (dierentuin), misschien kamelentocht en vast wat etentjes in het verschiet dus dat komt goed. En daarna ben ik er, denk ik, helemaal klaar voor om mijn winterkleren uit de kast te halen en door de regen te fietsen om weer gezellig met mijn eigen familie en vriendinnetjes wat te gaan drinken. En dit keer waarschijnlijk wat langer dan een paar maanden in Nederland te blijven. We zullen zien, zoals ze hier zeggen : Inshallah (het komt zoals het komt).
Ik zie jullie snel!
Liefs
-
21 Oktober 2008 - 18:24
Kim:
Haai Linnie!!
Je hebt gelijk met je samenvatting van hoe het gaat worden en wat je allemaal gaat missen... het is aan de ene kant balen dat je weg moet maar aan de andere kant weer chill om terug te zijn. Ik ben nog steeds niet helemaal geaclimatiseerd (wil je verder niet bang maken ofzo, gelukkig ben je al ervaren ;))
Nou lieverd, ik ben in ieder geval blij om je weer te zien volgende week!!
Kus van Kimmie -
21 Oktober 2008 - 19:23
Susan:
Heey Lin!
Het lijkt wel een einde van een boek wat ik net gelezen heb, leuke samenvatting! Natuurlijk zal het wel weer even wennen zijn. Ik zie je al staan met je hockeyrokje op het veld bij 0 graden. ;-)Het is wel weer leuk dat je straks weer hier bent, 7 maanden is best lang!!! Ik hoop echt dat je sollicitatie de 31e wat gaat worden, dat zou wel erg leuk zijn! En een huisje....spannend! Waar?
KUS! -
21 Oktober 2008 - 19:35
Joyce:
LINNIE!!!!!!
BIJNA TERUG!! JIPIE!! -
22 Oktober 2008 - 11:30
Bianca:
je bent al een echte BN-er daar in tunesie oor ik alweer. HAHAHA
Goed om te horen dat je het nog zo naar je zin heb.
Maar gelukkig kunnen wij straks weer lekker van je genieten.
Geniet nog lekker van je laatste weekie met je mannetje en de rest!!
En tot heel snel!!
Dikke kus -
22 Oktober 2008 - 14:02
Inge En Diëgo:
geniet van je laatste dagen, pak alle zon die je nog kunt pakken en tot gauw...
Liefs van ons -
23 Oktober 2008 - 08:52
Maaike:
Lin! elk voordeel heb zn nadeel! ofzoiets..:)
tot snel en geniet nog maar even! kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
